اسماعیلیان اخوان الصفاء را از قرامطه دانسته و مدعى اند که از اسماعیلیان نخستین بوده که در دوره ستر زندگى مى کرده اند. آنچه تاکنون مشخص شده است، این است که این افراد گرایش شیعى شدیدى داشته و از همان ابتداء محافل اسماعیلى آنان را در جمع خود پذیرفته و آنان را از خود مى دانسته اند. بنابراین نمى توان آنها را صددرصد از اسماعیلیه دانست و نه مى توان آنها را از این طیف خارج دانست و باید پذیرفت این افراد با گرایش شیعى دست به تألیف این رسائل فلسفى زده اند.

فلاسفه جدید وحى را از مظاهر «شعور باطن» یا «شعور ناآگاه» مى شمرند. آنان جهان روح را به کمک دلائل حسی اثبات کرده اند و مسئله وحی را تجلی گاه شعور ناآگاه می شمارند که به مراتب از شعور آگاه قوی تر است.
اما این گفته، صرفا یک ادعا و فرضیه است. اشتباه آنان این است که خواسته اند پیامبران را بدون وحی و تنها با معیارهای علوم طبیعی بسنجند و منکر هر چیزی که از این دایره بیرون است شده اند.