امام علی(ع) با اشاره به توازن ميان «صبر» و «مصيبت» مى فرمايد: «شكيبايى به اندازه مصيبت نازل مى شود و كسى كه دستش را به هنگام مصيبت بر زانو زند اجر او ضايع مى گردد»، اين سخن مايه تسلى مصيبت ديدگان است تا در مواجه با مصيبت بى تابى نكنند؛ زیرا خدا صبرِ لازم را به آنها مرحمت خواهد كرد، امام(ع) هنگام تسليت به «اشعث بن قيس» فرمودند: «اگر صبر كنى اجر و پاداش خواهى داشت و اگر بى تابى كنى گناهكار خواهى بود». البته گريه در اسلام ممنوع نيست؛ زيرا سرچشمه عاطفى دارد و تنها بى تابى و اظهار ناشكرى ممنوع است.