1. وجود حدیث در صحاح؛ 2. تصریح به صحت حدیث توسط علمای فریقین؛ 3. تصریح به تواتر حدیث؛ 4. تصریح به عدم خلاف؛ 5. تصریح به وثاقت راویان؛ 6. ارسال مسلّم دانستن حدیث؛ یعنی ابن اثیر در «الکامل» این حدیث را از مسلّمات حدیثى دانسته است.