نصر بن مزاحم نقل می کند: ما در صفین همراه على(ع) بودیم به نزدیک کوفه که رسیدیم، لشگر تشنه شدند ولی آبی نداشتیم. پس على(ع) ما را به کنار تخته سنگى بزرگ و محکم آورد و فرمان داد آن را ازجا بکنیم، آنگاه آبى خارج شد و مردم نوشیدند و سیراب شدند. سپس دستور داد آن تخته سنگ را در جاى خود قرار دهیم. ساعتی بعد از آن، هرچه در طلب صخره بر آمدیم، پیدایش نکردیم. وقتى از صاحب دیری که آنجا بود سوال کردیم گفت: این دیر بنا نشده مگر با همان آب و آن آب را کسى خارج نمى کند مگر پیامبر یا وصىّ پیامبر.