نويسندگان صحاح سته و ديگران به احاديث سلمة بن کهيل استدلال کرده و از نظر مسلم و بخارى، ثورى و شعبه از او روايت نقل نموده اند. وى عاشوراى سال 121 دار فانى را وداع گفت.
ذهبى در میزان الاعتدال او را شیعه دانسته ولیکن گفته: ثورى، ابوبکر بن عیّاش و عده اى از این طبقه از وى روایت نقل مى کنند، مسلم و اصحاب سنن اربعه، به گفته هایش اعتماد و استدلال مى کنند، احمد او را توثیق کرده و ابن عدى گفته: بسیار راستگوست. یحیى قطان گفته: عمل به روایاتش عیبى ندارد. او از انس بن مالک، سعد بن عبیده و یحیى بن عبّاد حدیث نقل کرده است. وى سال 127 هجرى وفات یافت.
قال الحسينُ عليه السّلام :
اَنا قَتيلُ الْعَبْرَةِ لا يَذْکُرُنى مؤ مِنٌ اِلاّ بَکى .
من کُشته اشکم . هيچ مؤ منى مرا ياد نمى کند مگر آنکه (بخاطر مصيبتهايم ) گريه مى کند.
بحارالانوار، ج 44، ص 279