قاضى جليس در قصیده ای که 29 بیت دارد، درباره غدير چنين سروده: «... نص النبی علیه فی الغدیر فما زواه إلاّ ظنین دینه واه...»؛ (...علی(ع) شوهر بتول است و...، پيامبر اکرم در روز غدير به (امامت) او تصريح نمود، پس او را کنار نزد و خانه نشين نکرد، مگر متّهمى که دين او سست و واهى است...).