راوندى در كتاب ارزشمندش «الخرائج و الجرائح» بابى گشوده و در آن به برخى از ايرادات معاندان قرآن پاسخ داده است. در اين باب نكاتى مختصر، امّا محقّقانه و دقيق آمده است كه شايسته يادكرد است.

اولا: آیاتی از قرآن اهل کتاب را به خاطر اسلام نیاوردنشان، کافر و فاسق و مشمول لعن الهی خوانده، مانند آیه 89 سوره بقره.
ثانیا: این آیه نه تنها دلالتی بر پلورالیسم ندارد بلکه خودش دلیل نسخ و عدم مشروعیت شرایع قبلی است؛ زیرا ابتدا فرمان جنگ می دهد، سپس آنان را فاقد ایمان به خدا و فاقد دین حق می داند.
ثالثا: این آیه فقط دلالت بر همزیستی مسالمت آمیز اهل کتاب در کنار مسلمانان پس از تسلیم شدن در برابر حکومت اسلامی دارد و هیچ ربطی به پلورالیسم به معنای مشروعیت و حقانیت اهل کتاب ندارد.

رجعت مثل برانگیختن زندگى در قیامت است، فقط رجعت از نظر کیفیت و کمیت محدود است و هم در امت هاى پیشین اتفاق افتاده، همچون: احیاى گروهى از بنى اسرائیل، احیاى کشته بنى اسرائیل، مرگ هزاران نفر و زنده شدن دوباره آنان، زنده شدن عزیر و...، و عقلا هم ممکن است؛ زیرا بازگشت روح به بدن است بى آنکه پس از فعلیت دوباره به مرحله قوه برسد برخلاف تناسخ که بازگشت فعلیت به قوه است و محال است.