بداء در لغت به دو معناست: یکی آشکار شدن و وضوح، و دیگری رأی تازه ای پیدا کردن. اما بداء در اصطلاح، به معنی تغییر سرنوشت و تقدیر الهی در مورد انسان بر اثر اعمال پسندیده و یا ناپسند او می باشد. مخالفان بداء آن را به معنای لغوی گرفته اند و به همین جهت، انتساب آن را به خداوند محال می دانند. در حالی که موافقان بداء، تعریف اصطلاحی را در نظر گرفته اند که نزد مخالفان نیز مورد قبول واقع شده است؛ زیرا آنها نیز تأثیر دعا، صله رحم و سایر اعمال نیک در رفع مقدرات و قضا و قدر الهی و تغییر آنها را می پذیرند.