در قانون مجازات های اسلامی، مجازات های سختی در جهت اصلاح فرد و جامعه و پیشگیری از وقوع جرم پیش بینی شده، اما نمونه هایی از رحمت الهی نیز در آن قابل مشاهده است؛ مثلا: 1-  قاعده دفع حدود به شبهه، مانع از اجرای «حدود» الهی می شود. لذا چنانچه متهم ادعای جهل، فراموشی، و... بکند، و عقلا و عرف جامعه ادعای وی را موجه بدانند، «حدود» الهی اجرای نخواهد شد. 2- اسلام اجرای «حدود» را منوط به تحقق شرایط آن می داند. لذا با فقدان هریک از شرایط، «حدود» الهی اجرای نمی شود. 3- توبه در اسلام سبب سقوط «حدود» الهی است.

«مجازات» از منظر اسلام دارای اهداف خاص و مشخصی است؛ مانند تامین «عدالت» که مبنای تمام دستورات و مقررات اسلامی را تشکیل می دهد. در واقع مجرم با ارتکاب جرم، از طرفی حرمت احکام الهی را شکسته و از طرفی به منافع نامشروعی رسیده که عقلا و شرعا او را مستوجب عقاب می سازد. از سویی بازداشتن مجرم از ارتکاب دوباره جرم، و همچنین بازداشتن دیگران از ارتکاب آن، از اهداف دیگر مجازات های اسلامی است. همچنین اصلاح و تربیت مجرمین، تهذیب و تطهیر آنان و حفظ نظام اجتماعی، را می توان از اهداف دیگر  مجازات های اسلامی دانست.