«قبولي عمل» مقدمه است براي اينكه خدا خود انسان را قبول فرمايد. افراد كريم و صالح اين چنين هستند: هم عمل و عبادتشان قبول مي شود و هم گوهر ذات آنها قبول مي شود و اين به خاطر آن است كه آنها هم عملشان صالح است و هم خودشان صالح هستند؛ در حالي كه از ديگران نماز و روزه قبول مي شود؛ اما معلوم نيست كه ذات آنها هم مورد قبول باشد.