دلیل اینکه قرآن هدایت خود را مخصوص پرهیزکاران دانسته، این است که؛ تا مرحله اى از تقوا در وجود انسان نباشد(مرحله تسلیم در مقابل حق و پذیریش آنچه هماهنگ با عقل و فطرت است)، محال است انسان از هدایت کتاب هاى آسمانى و دعوت انبیاء بهره بگیرد. به تعبیر دیگر هم در«هدایت تکوینى» و هم در«هدایت تشریعى» علاوه بر«فاعلیت فاعل»، «قابلیت قابل» نیز شرط است. لذا خداوند مى فرماید: «قرآن هادى و راهنماى متقیان است».