یکی از اسباب «تکبّر»، داشتن مال و ثروت فراوان است که غالباً در ميان پادشاهان و ثروتمندان دیده می شود. این افراد غالباً از امکانات دنیوی استفاده می کنند تا افرادِ فاقدِ این امور را تحقیر كنند. از نمونه های قرآني این نوع تکبر، داستان قارون است که برای برتری جویی بر بنی اسرائیل ثروت خود را به نمايش گذاشت و سرانجام به فرمان خدا با تمام ثروت هایش در زمین فرو رفت و نابود شد.

در قرآن تأكيد شده كافران را به كنار دوزخ مى‏ برند و به آنها مي گويند از درهاى جهنّم وارد شويد و جاودانه در آن بمانيد و چه بد جايگاهى است جايگاه متكبّران. در آيه ديگرى نيز آمده كه آيا در جهنّم جايگاه خاصّى براى متكبّران نيست؟! از ميان تمام صفات رذيله دوزخيان، تكيه بر تكبّر آنها شده و اين نشان مى ‏دهد تا چه حدّ اين صفت رذيله در سقوط و بدبختى انسان مؤثّر است، تا آنجا كه انسان را به دوزخ مى‏ كشاند و در دوزخ نيز جايگاه ويژه ‏اى با عذابى سخت ‏تر و دردناكتر برايش مهيّاست.

قرآن دراین باره مي فرمايد: «اما قوم عاد به ناحق در زمین استکبار جستند و گفتند: چه کسی از ما نیرومندتر است؟ آیا آنها نمی دانستند خداوندی که آن ها را آفریده از آنان قوی تر است؟!» با دقت در این آیات متوجه می شویم که عامل اصلی بدبختی قوم عاد استکبار است؛ چرا که اين صفت رذیله سبب شد که خود را قوی ترین موجود جهان بدانند و حتی قدرت خدا را فراموش کنند و در نتیجه آیات الهی را انکار نمایند.