يكي از ويژگي هاي خداوند، وسعت و گستردگی نعمت های اوست. امام علي(ع) مى فرمايد: «هر چه مى خواهيد، از او بخواهيد، جود و بخشش، هر قدر زياد باشد از خزانه نعمت و رحمت او چيزى نمى كاهد، او بقدرى سخاوتمند و بخشنده است كه حتّى اگر كسى از او درخواستى هم نكند؛ ولى وى را نيازمند و لايق بداند، به او مى بخشد و مشمول عناياتش مى كند». اگر خداوند تمام گنج هاى صحرا و دريا و همه ثروت هاى موجود روى زمين و زيرِ زمين را به كسى ببخشد، كمترين اثرى در جود و بخشش او نمى گذارد.

در آيات قرآن به جاي واژه «جود» و «سخاوت» تعبيراتي به كار رفته كه منطبق بر اين دو مفهوم است از آن جمله در آیه 9 سوره «حشر» که در آن سخن از گروهی از سخاوتمندان انصار مدينه است كه با آغوش باز از مهاجرانى كه خانه و كسب و كارى نداشتند، استقبال كردند و آنها را بر خودشان مقدم داشتند. همچنین در سوره «دهر» سخن از بزرگوارانى است كه غذاى خود را در حالى كه شديداً به آن نياز داشتند به مسكين و يتيم و اسير دادند، بدون اين كه هيچ انتظار پاداش و تشكرى داشته باشند و ... .

الحاکم بامر الله پسر العزیز بالله در حالی که یازده سال و شش ماه داشت به خلافت رسید. او در مال بخشنده، ولى در عین حال خونریز بود. او اوایل به سبّ صحابه و منع نماز تراویح دستور داد اما پس از مدتی خلاف آن را دستور داد. سالی به مسیحیان سخت گرفت و فرمان انهدام کلیساى مزار مسیح در بیت المقدس را صادر کرد و در سالی آنان را آزاد گذاشت و... این رفتارها باعث شد برخی او را دیوانه بدانند و برخی هم قائل شدند که در او صفات ربوبى حلول کرده. او سال 411 هجرى به گردش رفت و هرگز بازنگشت.

«حسين بن على» مشهور به شهيد فخّ، نواده حضرت مجتبى‏، از رجال برجسته، با فضيلت و شهامت، و عاليقدر هاشمى بود. او مردی وارسته و بخشنده و بزرگوار بود. او از پدر ومادر با فضيلت و پاكدامنى كه در پرتو صفات عالى انسانى خود به «زوج صالح» مشهور بودند، به دنيا آمده و در خانواده فضيلت و تقوى و شهامت پرورش يافته بود. در مدینه قیام کرده و بر آن مسلط شد و سپس به مکه رفت تا از جمعیت ایام حجّ علیه بنی عباس استفاده کند که در سرزمین فخ با سپاه هادی مواجه شده و در جنگی نابرابر او و یارانش به شهادت رسیدند.