در پاداش و مجازات الهى، همواره يك رابطه طبيعى و تكوينى ميان عمل با كيفر و پاداش وجود دارد؛ اما قرآن، عموم افراد پاك و با ايمان را در بهشت جاودانه دانسته، و همچنین مجازات بعضى از گناهكاران را نیز جاودانه می داند. از این رو می فرماید: «سعادتمندان، در بهشت تا آسمان و زمين برپاست باقى مى مانند». در مورد شقاوتمندان نیز می فرماید: «آنها، تا آسمان و زمين برپاست در دوزخ مى مانند، مگر آنچه خدا بخواهد».

شدت عذاب الهی در آیات و روایات ترسیم شده است. قرآن می فرماید: «در آن روز جهنم را حاضر کنند و در آن روز انسان متذکر مى شود، اما چه فایده که این تذکر براى او سودى ندارد». هم چنین در حدیثى از پیامبر(ص) مى خوانیم هنگام نزول این آیه چهره مبارکش دگرگون گشت، اصحاب به سراغ على(ع) رفتند و ماجرا را بیان کردند، على(ع) از ایشان پرسیدند چه حادثه اى روى داده؟ حضرت آیه را تلاوت کرده و فرمودند:هفتاد هزار فرشته آن را با هفتاد هزار مهار مى کشند و مى آورند! و آن در حال اگر آن را رها کنند، همه را آتش مى زند.