امام علي(ع) درباره برتری اسلام بر سایر ادیان می فرماید: «خداوند اديان و مذاهب ديگر را با عزّت و قدرت بخشيدن به اسلام ضعيف كرد و ملل ديگر را با اعتلاى اسلام فرود آورد، و با احترام و نفوذ آن، دشمنانش را خوار نمود، با يارى اسلام مخالفان سرسختش را درمانده ساخت و با تقويت آن، اركان ضلالت را در هم كوبيد، تشنگان را از سرچشمه زلال آن سيراب كرد، و آبگاهش را پر آب نمود». در حقیقت پيروزى اسلام بر اديان ديگر در دو جبهه ظاهرى و جبهه باطنى بود؛ زيرا قرآن قوى ترين دلايل را براى اثبات معارف دينى اقامه كرده كه هر فرد منصف را وادار به پذيرش آن مى كند.

واژه «وَلِىّ» معانى زيادى دارد؛ ولى هنگامى كه در مورد خداوند به كار برده مى شود بدون شك به معنى ولايت و سرپرستى بر امور جهان و نصرت و يارى بندگان است. واژه «مَولى» نيز از همين ماده است و براى آن معانى بسيارى ذكر كرده اند كه همگى به ريشه اصلی آن یعنی «قرب و نزديكى» باز مى گردد. معنى «والى» كه اسم فاعل از همين ماده است نيز روشن است. بنابراين خداوند، هم «ولى» است و هم «مولى» و هم «والى». او نسبت به ما و تمام جهان هستى و همه موجودات عالم سرپرست و صاحب اختيار و حاكم و ناصر است.

روایات بسیاری ازصحابه نقل شده که با صراحت می گوید: این آیه در جریان غدیر خم درباره على(ع) نازل شده. مراسم حجة الوداع که به پایان رسید، در مسیر بازگشت از مکه در سرزمین غدیر خم ناگهان پیامبر(ص) دستور توقف به همراهان داد.در آن سرزمین گرم، پیامبر(ص) نماز خواند و بعد خطبه ای طولانی برای مردم بیان کرد که در ضمن خطبه بعد از ذکر مقدماتی فرمود: «فَمَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاه» و بعد هم از مردم بر ولایت امام علی(ع) بیعت گرفت.

تفسیر بیضاوى - که نام اصلى آن «انوار التنزیل و اسرار التاویل» است - یکى از مهم ترین منابع اهل سنت در زمینه تفسیرقرآن مى باشد و توسط ناصر الدین ابو سعید عبد الله بن عمر بن محمد بن على بیضاوى شیرازى شافعى (م685ق) نوشته شده است. او این تفسیر را در تلخیص سه کتاب تفسیرى معتبر اهل سنت، یعنى «کشاف» زمخشرى، «مفاتیح الغیب» فخررازى، و «مفردات» راغب اصفهانى نوشته و علاوه بر خلاصه کردن این سه کتاب، نظرات خودش را نیز افزوده است. وى در برخى موارد، مطالب آن سه مفسر را ردّ و ابطال کرده و در برخى موارد پذیرفته است. بیضاوى از لحاظ گرایش فقهى بر مذهب شافعى و از نظر عقیدتى به مسلک اشعرى معتقد بود. و در کتاب تفسیرش هم بر ضد عقاید معتزله و هم در ردّ عقاید شیعه سخن گفته است. البته در برخى موارد با عقاید شیعه نیز همراهى کرده است. مثل معناى مولى که بر خلاف سایر علماى اهل سنت آن را به معناى متولى امور مسلمانان دانسته است.