صحيح مسلم 19 مطلب

دلايل روايی طرفداران «رؤيت ظاهری» خداوند

دلايل روايی طرفداران «رؤيت ظاهری» خداوند چیست؟

در روايات اهل سنت آمده كه پيغمبر(ص) فرمود: «شما بزودى پروردگار خود را مى بينيد همان گونه كه اين ماه را مى بينيد و براى ديدن او مشقّتى نداريد و ازدحامى نمى كنيد!.» در حديث ديگرى از «ابوهريره» آمده كه رسول خدا(ص) فرمود: «آيا به هنگام رؤيت ماه در شب چهارده با هم مزاحمتى داريد؟ اصحاب و ياران گفتند: نه! همه مى توانيم ماه را ببينيم بى آن كه براى ديدن آن ازدحام كنيم. فرمود: همين گونه براى مشاهده پروردگارتان در قيامت ازدحام و مزاحمتى نخواهيد كرد»، و... .

روایات اهل سنّت درباره «طول عمر»

نظر علمای اهل سنت در باره طول عمر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) چیست و آيا در روايات آنها اشاره ای به انسان های معمّر شده است؟

در صحيح ترين مصادر حديثى اهل سنت رواياتى وجود دارد كه در آنها به اشخاصى با عمرهاى بسيار طولانى اشاره شده است. در حديث معروف «جساسه» در «صحيح مسلم»، نام «دجال» آمده كه عمرى بسيار طولانی دارد و مخفیانه در جزيره اى زندگى مى كند و در برهه اى از زمان به نهضتى باطل دست خواهد زد.

العمدة ابن بطریق

معرفی کتاب «العمده» ابن بطریق

کتاب «العمده» تالیف ابن بطریق که نام اصلى و کامل آن عبارت است از «عمده عیون صحاح الاخبار فى مناقب الامام الابرار»، توسط شمس الدین ابوالحسین یحیى بن حسن بن حسین بن على بن محمد بن بطریق اسدى حلى (533 ـ 600 ق) معروف به «یحیى بن بطریق» تالیف شده است. او که از محدّثان، متکلمان، و فقهاى برجسته شیعه در قرن ششم هجرى بود، با مسافرت به مناطق مختلف اسلامى مثل شامات، حجاز، عراق، و ایران علاوه بر نشر و تدوین فقه و عقاید شیعه به فراگیرى احادیث اهل سنت پرداخت؛ به گونه اى که در علم حدیث و رجال اهل سنت نیز تبحّر و تسلط کامل یافت.

معرفی مسلم نیشابورى

مسلم نیشابوری که بود؟

ابوالحسین مسلم بن حجّاج قُشیرى نیشابورى (206 - 261 ق) نویسنده یکى از شش کتاب حدیثى معتبر اهل سنت یعنى صحاح ستّه، در زمینه تاریخ صدر اسلام، تفسیرقرآن، فقه، و عقاید است. کتاب او به «صحیح مسلم» معروف است. وى در نیشابور دیده به جهان گشود و در همانجا رشد یافته و سپس براى کسب دانش به شهرهاى مختلفى از مناطق اسلامىِ مهم زمان خود (قرن سوم هجرى) یعنى حجاز، عراق، شام و مصر سفر کرد. او در این مسافرت‌ها از اساتید زیادى مانند احمد بن حنبل و اسحاق بن راهویه بهره بُرد. او شاگرد بخارى و ملازم وى بود و همچنین از مشایخ او بهره برده بود.

 

صحیح مسلم

معرفی کتاب «صحیح مسلم»

 کتاب «صحیح مسلم» یکى از صحاح سته معروف اهل سنت و از مهم ترین منابع حدیثى آنان در زمینه عقاید، فقه، تفسیرقرآن، و تاریخ صدر اسلام مى باشد که توسط ابوالحسین مسلم بن حجاج قشیرى نیشابورى (206 - 261 ق) معروف به مسلم نیشابورى نگاشته شده است. نام اصلى این کتاب، «الجامع الصحیح» یا «الصحیح الجامع» است. نویسنده کتاب، شاگرد بخارى بوده و علاوه بر این، از اساتید بخارى نیز بهره برده است. در بین علماى اهل سنت اختلاف پدید آمده که «آیا صحیح مسلم معتبرتر است، یا صحیح بخارى؟» عده فراوانى بر این نظر هستند که بعد از قرآن مجید کتابى صحیح تر از کتاب صحیح مسلم نوشته نشده است. اما على رغم این اختلاف، بسیارى از علماى اهل سنت در مورد صحت کامل همه احادیث هر دو کتاب اتفاق نظر دارند. اهمیت کتاب مسلم براى اهل سنت چنان زیاد است که مى گویند، همه احادیث آن بدون استثناء، صحیح و مورد قبول است. در علت این همه اعتبارى که براى آن قائلند نیز گفته شده که ابوزرعه رازى به هنگام عرضه کتاب مسلم توسط خود مسلم به وى، روایات ضعیف آن را علامت زده و توسط مسلم حذف شده است و بنابراین، هیچ حدیث ضعیف و نادرستى در آن یافت نمى شود! از طرفى، ضعف هایى در کتاب بخارى وجود دارد که این کتاب فاقد آن نقاط ضعف بوده و از حسن ترتیب ویژه اى در تنظیم و نقل احادیث برخوردار است که سایر کتاب هاى حدیثى از چنین ترتیبى بى بهره اند.

صحاح ستّه

معرفی کتاب «صحاح سته»

صحاح ستّه (کتاب هاى صحیح شش گانه) به مجموعه کتاب هایى گفته مى شود که روایات آنها توسط اهل سنت به عنوان روایات صحیح تلقى شده است. از قرن دوم هجرى که نوشتن و جمع آورى احادیث پیامبر اکرم(ص) در میان اهل سنت رواج یافت، تا نیمه قرن سوم هجرى کتاب هاى فراوانى تحت عنوان صحاح، مسانید، مستخرجات، و سنن نوشته شد. امّا هدف اصلى آنان فقط گردآورى احادیث نبوى بود. بدون اینکه حدیث صحیح را از ناصحیح جدا سازند. این شش کتاب در حوزه عقاید، احکام، تفسیر، و تاریخ صدر اسلام، به عنوان معتبرترین منابع اهل سنت به شمار مى روند. به طورى که آنان در همه مباحث خود به احادیث این کتاب ها استناد کرده و به آنها اعتماد مى کنند. اهل سنت در اعتماد و استناد خود به این منابع، نویسندگان آنها را «جماعت» نامیده و براى به کرسى نشاندن حرف خود مى گویند که این مطلب «روایت جماعت» است.

حديث «ثقلين» در كتب اهل سنت

آيا حديث «ثقلين» در كتب اهل سنت هم نقل شده است؟

اين حديث به طور گسترده در كتابهاى معروف اهل سنت، مانند: صحيح مسلم، سنن ترمذى، سنن دارمى، مسند احمد، سنن نسائى، مستدرك الصحيحين، الصواعق المحرقه، اسد الغابه فى معرفة الصحابة، احياء الميت، السنن الكبري، المعجم الكبير، منهاج السنه و دهها كتاب ديگر اهل سنت ذكر شده است.

شأن نزول «آيه مباهله» از منظر روايات اهل سنت؟

بر اساس روایاتی که در منابع اهل سنت وجود دارد، «آيه مباهله» در شأن چه كساني نازل شده است؟

به تصريح منابع روایی اهل سنت، مانند صحيح مسلم، مسند حنبل، سنن بيهقى، صحيح ترمذى، الدرالمنثور، احكام القرآن و ... «آيه مباهله» درباره امام على(ع) و حضرت فاطمه(س) و حسنین(ع) نازل شده است.
به عنوان مثال در «صحيح مسلم» در كتاب فضائل الصحابة در باب فضائل على بن ابيطالب(ع) از سعد بن ابى وقاص نقل شده كه معاويه به سعد گفت: چرا ابوتراب را سبّ و دشنام نمى دهى؟ گفت: من سه سخن از پيامبر اكرم(ص) به ياد دارم كه به خاطر آنها نمى توانم على(ع) را دشنام دهم! و اگر يكى از آنها براى من باشد بهتر از تعداد زيادى اشتران سرخ مو است. سپس داستان حديث منزلت در جنگ تبوك و داستان پرچم دادن به دست على(ع) در جنگ خيبر را ذكر مى كند، و بعد مى افزايد: «هنگامى كه آيه مباهله نازل شد؛ رسول خدا(ص) على و فاطمه و حسن و حسين(ع) را فرا خواند. سپس عرضه داشت: خداوندا اينها اهل بيت من هستند» و مصداق اين آيه اند.
با اين وجود و در کمال تعجب نويسنده تفسير المنار که عالم معروفی محسوب می شود، گفته اند: «مدارك اين روايات مربوط به شيعه است». ما از او می پرسیم آيا صحيح مسلم، صحيح ترمذى، مسند احمد، الدّر المنثور، و ... را علماى شيعه نوشته اند؟!

جزء بودن «آل محمّد» در فرستادن صلوات بر پيامبر(ص)

آيا در فرستادن صلوات بر پیامبر اكرم(ص) بايستي «آل محمد» را هم بياوريم؟

روايات متعدّدى از طرق شيعه و اهل سنّت به ما رسيده كه در همه آنها تأكيد شده است كه به هنگام فرستادن صلوات بايد عبارت «آل محمّد(ص)» ذكر شود. مثلا در «الصواعق» ابن حجر آمده است كه پيامبر(ص) فرمود: «هرگز صلوات ناقص و ناتمام بر من نفرستيد! عرض كردند: صلوات ناقص و ناتمام چيست؟ فرمود: اينكه فقط بگوئيد: «اللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد» سپس امساك كنيد؛ بلكه بگوئيد: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آل مُحَمَّد»».

دلالت روايات بر «قریشی» بودن امامان(ع)

آيا روايات شيعه و اهل سنت بر «قریشی» بودن امامان معصوم(عليهم السلام) دلالت دارد؟

پيامبر(ص) بارها تاكيد كرده اند كه ائمه(ع) قریشی و از نسل هاشم هستند. ايشان می فرماید: «اسلام تا زمانی که 12 خليفه بر مسلمانان حكومت كنند، همواره عزيز خواهد بود و تمام آنها از قريشند». اين موضوع در روايات اهل سنت مانند صحيح بخاري، صحيح مسلم، صحيح ابي داود و مسند احمد حنبل و كتاب هاي ديگر آمده است. درباره تطبيق 12 خليفه، دانشمندان اهل سنت نتوانسته اند تفسير قانع كننده اى ارائه كنند و تنها طبق اعتقاد پيروان اهل بيت(ع) اين امر قابل تطبيق است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ علىٌّ(عليه السلام)

جاهِدْ نَفسَکَ، واعمَلْ للآخِرةِ جُهْدَکَ

با نفس خود بستيز و توان و کوشش خود را براى آخرت به کار گير

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 58