پايداري 3 مطلب

فلسفه «توكّل»

فلسفه «توكّل» چیست و در منابع اسلامی چه ثمراتی برای آن ذکر شده است؟

از آیات و روایات استفاده می شود که: «توكّل» بر خدا به معني اعتماد به يك منبع قدرت و توانايى بی نهایت، كه موجب افزايش مقاومت انسان در برابر مشكلات و حوادث سخت می شود و به تأكيد قرآن تنها کسانی مي توانند در برابر وسواس شیاطین مقاومت کنند كه بر خدا توكّل كرده باشند. بنابراین توکل، نیرو بخش و موجب تقویت اراده و مقاومت می شود و هم چنين باعث آزادگی و اعتماد به نفس می شود و از بردگی و ذلت و حقارت جلوگیری می کند.

ذلت ناپذیری عاشورائیان

امام حسین(علیه السلام) و یارانش چگونه درس عزت و ذلت ناپذیری را به جهانیان آموختند؟

ذلت ناپذیری، یکی از بارزترین ویژگیهای امام حسین(ع) و اصحابش بود. تلاش ها و فشارهای دشمن، نتوانست از ایمان و پایداری آنان بکاهد. این ویژگی سبب جاودانگی آنان در طول تاریخ گردیده است.

راه موفقیّت در امتحانات الهى

راه موفقیت در امتحانات الهى چیست؟

 راه های موفقیت در امتحانات الهی را می توان در آیات قرآن جستجو کرد: نخست صبر و پایدارى است، به همین دلیل بشارت پیروزى را تنها به صابران مى دهد. هم چنین توجه به گذرا بودن حوادث این جهان، یکی دیگر از عوامل پیروزی است. از سویی استمداد از نیروى ایمان و الطاف الهى، و توجه به این حقیقت که همه این حوادث در پیشگاه خداوند رخ مى دهد و او از همه چیز آگاه است، و توجه به تاریخ پیشینیان و بررسى موضع آنان در برابر آزمایش هاى الهى، از دیگر عوامل موفقيّت در امتحانات الهى است.
 

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285