با آیات مربوط به «تسبیح» و «حمد» پروردگار می توان وجود خدا را اثبات کرد؛ حقيقت «تسبيح» منزّه و پاك دانستن از عيب و نقص و حقيقت «حمد» ستايش از كسى به خاطر نقاط قوّت و مثبت اوست و به تعبير ديگر، تسبيح در برابر «صفات جلال»؛ (صفات سلبيّه) و حمد در برابر «صفات جمال»؛ (صفات ثبوتيّه) است، يعنى تسبيح در برابر عيوبى است كه ندارد و حمد در مقابل كمالاتى است كه دارد.