ابوالمظفر منصور بن محمد بن عبدالجبار بن احمد مروزى سمعانى (426-489ق) از دانشمندان بزرگ اهل سنت در زمینه حدیث و تفسیربه شمار مى رود که جدّ ابوسعد سمعانى نویسنده کتاب «الانساب» مى باشد. او را با کتاب تفسیرش شناخته و به او صاحب تفسیر سمعانى مى گویند. او در مرو به دنیا آمده، در آنجا رشد یافت و در همانجا نیز وفات کرد. او را به عنوان مفتى و مجتهد بزرگ خراسان در زمان خودش (قرن پنجم) شناخته اند که در فقه حنفی و شافعى فتوامى داد.
ابوالحسن على بن احمد جرجانى معروف به جوهرى، میزانى از موازین ادبیّات و یکى از پشتوانه هاى علوم عربى و از نوآوران و شگفتى آفرینان در صنعت شعر بوده است. وى از دست پرورده ها و ندیمان و شعراى صاحب بن عُبّاد بوده است. وی بعد از سال 377 و قبل از سال 385 در جرجان، و در حال حیات صاحب بن عُبّاد، دیده از جهان فرو بست.
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429