خطبه فدکیه، از خطبه هاى مشهورى است که علماى بزرگ شیعه و سنّی با سلسله سندهاى بسیار آن را نقل کرده اند. مانند؛ ابن ابى الحدید معتزلى، على بن عیسى اربلى، مسعودى، سیّد مرتضى، شیخ صدوق، شیخ مفید، سیّد ابن طاووس، مرحوم طبرسى و دیگران.
دانشمندان در زمینه جاذبه هاى نهج البلاغه تعابیر زیبائی دارند. سیّد رضى که خود از ادباى به نام عرب است، گهگاه در ذیل خطبه هاى نهج البلاغه تعبیراتى دارد که نشان می دهد تا چه اندازه مردم و یا خود ایشان تحت تأثیر امواج نیرومند جاذبه آن قرار گرفته اند. محقّق خویى در منهاج البراعة نیز سخن امام(ع) را پیشوای سخنان می داند و ابن ابى الحدید در ذیل فرازى از خطبه 109 می گوید: که هر کس می خواهد فنون فصاحت و بلاغت را بیاموزد و ارزش کلمات را نسبت به یکدیگر درک کند در این خطبه بیندیشد.
الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)
نَهى ]رَسُول الله(صلى الله عليه وآله)[ أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ
پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) نهى فرمود از اين که کارگرى، پيش از تعيين مزدش به کار گرفته شود
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 40