هدایت سه نوع است: 1. هدايت تشريعى كه غالباً با حضور امام(ع) در ميان مردم حاصل مى گردد. 2- هدايت باطنى كه بدون حضور حضرت و در زمان غيبت نيز امكان پذير است. 3. نوعي از هدايت نيز توسط حضرت مهدى(عج) در حق شيعيانش انجام مى پذیرد، مثل: هدايت گمشدگان و شفاى بيماران.
با اینکه غيبت امام(ع) به جهاتى از ناحيه ما و عملكرد ما می باشد؛ ولی در عصر غيبت هرگز اجرای حدود و دعوت به جهاد تعطيل نمى گردد، بلکه به فقها واگذار شده و امام(ع) نسبت به احكام كلى جنبه نظارتى داشته و حافظ مجموعه شريعت است. آری وجود امام(ع) واسطه فيض الهى و علت غايى خلقت است و کسانی که ظرفیت داشته باشند را به صورت باطنى هدایت می کند.
الإمامُ عليٌّ(عليه السلام)
نَهى ]رَسُول الله(صلى الله عليه وآله)[ أن يُسْتَعمَلَ أجيرٌ حتّى يُعلمَ ما اُجرتُهُ
پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) نهى فرمود از اين که کارگرى، پيش از تعيين مزدش به کار گرفته شود
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 40