کسى که سوره «بلد» را بخواند، خداوند او را از خشم خود در قیامت در امان مى دارد و کسى که در نماز واجب این سوره را بخواند، در دنیا از صالحان و در آخرت از کسانى شناخته مى شود که، در درگاه خداوند مقام و منزلتى دارد، و از دوستان پیامبران، شهداء و صالحان خواهد بود.
در قسمت اول سوره بلد، بعد از ذکر سوگندهاى پرمعنائى، اشاره به توأم بودن زندگى انسان در عالم دنیا با مشکلات و رنج شده؛ در بخش دیگر به برخی از نعمت هاى الهى و ناسپاسى انسان اشاره شده؛ در آخرین بخش این سوره، مردم را به دو گروه «اصحاب المیمنة» و «اصحاب المشئمة» تقسیم کرده، و سرنوشت آنها را بیان مى کند.
قال الصادق (عليه السلام)
من لم يأت قبر الحسين (عليه السلام) و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة
کسى که به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال کند که شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست واگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزيارات، ص 193