اسلام هر نوع شرط بندى را كه در آن برد و باخت مالى باشد حرام كرده است؛ اما در مسابقه اسب سواری و تیراندازی، اجازه شرط بندی را داده، زيرا در این دو مورد، هدف معقول و منطقى وجود داشته و كار مفيد تلقّى مى شود. در واقع در مسابقه اسب سوارى و تیراندازی، هدف تربیت آنان براى ميدان جنگ و دفاع از اسلام و مسلمين است.
در اسلام نه تنها به مسأله آموزش تيراندازى و اسب سوارى تشويق شده، بلكه اجازه مسابقه و شرط بندى و برد و باخت را نيز در آن داده است؛ با اينكه اسلام در مسأله قمار و برد و باخت بسيار سخت گير است و آن را يكى از گناهان كبيره مى شمرد؛ ولى اين موضوع را به خاطر فلسفه هاى روشنى كه دارد استثناء كرده است.
قال على بن الحسين السجّاد عليه السّلام :
اَيُّما مُؤ مِنٍ دَمِعَتْ عَيْناهُ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ وَ مَنْ مَعَه حَتّى يَسيلَ عَلى خَدَّيْهِ بَوَّاءَهُ اللّهُ فىِ الْجَنَّةِ غُرَفاً.
هر مؤ منى که چشمانش براى کشته شدن حسين بن على عليه السّلام و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جارى گردد، خداوند او را در غرفه هاى بهشتى جاى مى دهد.
ينابيع الموده ، ص 429