امام صادق(ع) در مورد صفات و نشانه هاي شيعه واقعي مي‌فرمايند: «شيعيانِ ما را به اوقات نماز امتحان كنيد كه چگونه به آن اهميّت مى‌دهند و اينكه چگونه اسرار و مقامات ما را در نزد دشمنان بازگو نمى‌كنند و همچنين با اموال‌شان امتحان كنيد كه چگونه به ديگر برادران‌شان كمك مى‌كنند». متاسفانه بعضي از شيعيان يا به اصل نماز اهميت نمي‌دهند و يا نسبت به نماز اول وقت سهل انگارند و يا از هر دو فاصله گرفته‌اند و اسم خود را شيعه هم مي‌گذارند.

رسيدن به مقام امام ممكن نيست؛ اما رسيدن به مقام شاگردان آنها ميسور است. آنها نه امام بودند و نه امامزاده؛ بلكه افراد عادي بودند كه با تلاش و درس خواندن جزء اولياي الهي شدند. اين راه اگر طی کردنش ميسر نبود ما را به رفتنش تشويق نمي كردند. امام صادق(ع) درباره «حمران بن اعين» فرمود: «من و پدرم شفيع خوبي براي او هستيم. دست او را مي ‏گيريم تا با ما وارد بهشت شود». او ‏جواني عادي بود كه به اين مقام رسيد. اين كه بگوييم: ما كجا و ائمه كجا؟ صحيح است؛ اما اگر بگوييم: ما كجا و شاگردان ائمه كجا؟ درست نيست.

درباره ماهیت فرشتگان، بعضی آن را جسم لطیف و نوری می دانند و بعضی آن ها را مجرد از جسم و جسمانیات می دانند. ظاهر آیات و روایات آن است که آنها از این مادّه کثیف و خشن عنصرى نیستند ولى به هر حال مجرّد مطلق نیز نمى ‏باشند؛ زیرا زمان و مکان و اوصاف دیگرى که لازمه جسم و جسمانیّت است براى آنها در آیات و روایات آمده است.