به اعتقاد شيعه و اهل سنت آيه 67 سوره مائده درباره حادثه غدير نازل شده است. با اتمام حج و بازگشت حاجيان، به دستور پيك وحي مسلمانان در غدير خم توقف كردند و بعد از نماز، پيامبر(ص) خطبه اي خواند و از مردم خواست كه بگويند چه كسي اولي به انفسشان است؟ همه گفتند: خدا و رسولش. آنگاه فرمود: هر كس من مولاي اويم علي نيز مولاي اوست. سپس مسلمانان به حضرت علي(ع) تبريك گفتند؛ این واقعه بر بعضی بسیار گران آمد تا آنجا که نعمان بن حارث از ناحيه خدا درخواست عذاب كرد و سنگي از آسمان آمد و او را كشت.

اگرچه شیعه علاقه ای ویژه به این عید دارد اما دیگر فرقه ها نیز آن را عید می دانند. نویسندگان و علمای بسیاری در آثار خود به عید بودن و اتفاقات این روز شهادت داده اند. یکی از دلایل عید بودن این روز تبریک گفتن آن از سوی ابوبکر و عمر و زنان و صحابه به حضرت علی است. همچنین نزول آيه اکمال در اين روز كه بر اكمال دين و اتمام نعمت و خشنودي پروردگار از آنچه واقع شده تصريح دارد، براي گرامی داشتن اين روز كافی است و حتی طبق روایات تاریخی، خلیفه دوم در مواجهه با اهل کتاب این روز را عید دانسته.

روایات بسیاری ازصحابه نقل شده که با صراحت می گوید: این آیه در جریان غدیر خم درباره على(ع) نازل شده. مراسم حجة الوداع که به پایان رسید، در مسیر بازگشت از مکه در سرزمین غدیر خم ناگهان پیامبر(ص) دستور توقف به همراهان داد.در آن سرزمین گرم، پیامبر(ص) نماز خواند و بعد خطبه ای طولانی برای مردم بیان کرد که در ضمن خطبه بعد از ذکر مقدماتی فرمود: «فَمَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاه» و بعد هم از مردم بر ولایت امام علی(ع) بیعت گرفت.