الهیون برای اثبات «روح» به عقل، قرآن و سخنان معصومین(ع) استناد کرده اند. آنها می گویند: همه ما خاطراتى از دوران زندگي خود داريم كه در طول سالها هيچ تغييرى نكرده، در حالى كه سلول هاي مغز در حال تغيير است. پس جايگاه خاطرات ماوراى مغز، يعني روح است. هم چنین قرآن می فرماید: «گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مرده اند». در واقع حیات شهدا، حيات روحاني است. از سویی امام على(ع) در كنار قبرستان كوفه به اصحاب می فرمايد: «هرگاه به آنها اجازه سخن داده شود به شما خبر مى دهند» و این دليل بر وجود روح مي باشد.

«مادیون» مادّه را قدیم و ازلى مى دانند و لذا به خداپرستان که معتقدند؛ «خدا جهان را از عدم آفریده است» اشکال می کنند که؛ چگونه وجود از عدم و نیستى سرچشمه گرفته است؟ آنها به مقصود الهیون از این سخن درست پى نبرده اند. مقصود فلاسفه الهى این نیست که عدم منشأ و اصل هستى است و مادّه تشکیل دهنده هستى مى باشد؛ بلکه منظور این است که جهان نبوده و خدا آن را خلق کرده، بدون این که عدم و نیستى در این پیدایش کوچک ترین دخالتى داشته باشد.