مکاتب مادی برای آفرینش انسان هدفی جز فنا نمی توانند ارائه کنند. اما کسانى که زندگى مادّى را مقدّمه جهان دیگر می دانند هدف از خلقت انسان در این جهان را، آماده کردن او براى یک زندگى ابدى و جاودانى بیان می کنند. خداوند حکیم است وکارهایش بر اساس حکمت می باشد چون از هر نظر کامل است و هیچ گونه احتیاجى در ذات او راه ندارد، انسان را آفرید تا او را به کمال شایسته خود برساند. بلکه همه موجودات جهان به شیوه خاصّى به سوى کمال حرکت مى نمایند.