پنهاني 3 مطلب

مجازات گناه پنهان در انظار عمومی و نابودی حیثیت و آبروی شهروندان!

سؤال: چرا در اسلام مجازات گناه پنهانی زنا به صورت علنی برگزار می گردد و آبروی مرتکبین آن از بین می رود؟! چه بسا مرتکبین زنا که اولین بارشان است و ازعمل خود پشیمان هستند، امّا با این مجازات علنی حیثیتی برای آنها نمی ماند.

اولا: شرایط شهادت بر زنا و اثبات آن به نحوی سختگیرانه است، که این مجازات فقط شامل افراد لا ابالی و متظاهر و متجاهر می شود؛ افرادی که دغدغه آبرو نداشته و از ظاهر شدن عمل خویش ابایی ندارند. ثانیا: این مجازات علنی خود مانع نزدیک شدن افراد آبرودار و انسان های عادی به این عمل غیر اخلاقی می شود.
 

آشکار یا پنهانى بودن انفاق

انفاق پنهانى بهتر است یا آشکار؟

انفاق آشکار و پنهانی هر دو اثر مفیدى دارد. ولی با توجه به آیات و روایات، در مواردی که اثر تشویقى انفاق بیشتر است و لطمه اى به اخلاص نمى زند، بهتر است آشکار باشد، و در مواردى که افراد آبرومندى هستند و یا بیم ریاکارى و عدم اخلاص مى رود، مخفى ساختن آن بهتر خواهد بود.

معنای عبارت قرآنی «یَعْلَمُ السِّرَ وَ أخفى»

منظور از «سرّ» و «أخفى» که خداوند از آنها آگاه است چیست؟

مفسران در معنای سرّ و اخفی اختلاف دارند. برخی گفته اند: «سرّ» بازگو کردن با دیگری به طور پنهانی است. اما «أَخْفى» نگه داشتن سرّ در دل است. بعضى گفته اند: «سرّ»آن است که انسان در دل دارد و «أَخْفى» آن است که به فکر کسى نرسیده باشد، اما خدا از آن آگاه است. برخی دیگر گفته اند «سرّ»عمل مخفیانه و «أَخْفى» نیت در دل است. عده ای دیگر«سرّ» را به معنی اسرار مردم دانسته اند و «أَخْفى»  را اسرار در ذات خدا شمرده اند. ولى مانعى ندارد که تمام این تفسیرها در مفهوم این دو کلمه جمع شود.

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قال الرّضا عليه السّلام :

انَ اَبى اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا يُرى ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتّى يَمْضِىَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَيّامٍ، فَاِذا کانَ الْيَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ... .

امالى صدوق ، ص 111