ثعلبی در تفسیر آیه 207 سوره بقره، حدیثی را نقل می کند که نشان می دهد این آیه در شأن امام علی(ع) نازل شده است. این حدیث را جماعتى از اهل سنّت مانند: غزالى، گنجى شافعى، صفورى، ابن صباغ مالکى، شبلنجى و حاکم نیشابورى نقل کرده اند و حاکم به صحت آن تصریح کرده است.
این آیه یا درباره اخنس بن شریق نازل شد که مرد منافقی بود و در برابر پیامبر(ص) اظهار دوستى مى کرد، ولى در باطن عدوات مى ورزید. یا درباره گروهى از مشرکان نازل شد که هنگامى که از برابر پیامبر(ص) مى گذشتند، سر خود را به زیر می افکندند تا پیامبر(ص) آنان را نبیند.
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8