خداوند در ارتباط با تجسم اعمال در قیامت می فرماید: «به یاد آورید روزى را که هر کس هر کار نیک و بدی را انجام داده حاضر مى بیند، در حالى که دوست مى دارد میان او و آن اعمال بد فاصله زمانى زیادى باشد خداوند شما را از [نافرمانى] خویش بر حذر مى دارد». بر اساس این آیه، اعمال نیک و بد انسان در قیامت، هر کدام در شکلى تجسم می یابد، گرچه برخی آن را به «جزای عمل» یا «نامه اعمال»، تفسیر کرده اند، ولی ظاهر آیه و اینکه گناهکار آرزو می کند میان او و عملش فاصله باشد، به حضور خود عمل دلالت دارد.

در سوره زلزله با تعبیر: «لیروا أعمالهم» به مشاهده اعمال در روز قیامت اشاره شده، به این معنی که «جزاى اعمال» را مى بینند، یا «نامه اعمال» را مشاهده مى کنند، یا «شهود باطنی به اعمال» پیدا می کنند، و یا اعمال انسان به صورت هاى مناسبى مجسم مى گردد و «خود عمل» را مشاهده می کنند. البته معنی اخیر با ظاهر آیه موافق تر است و در آیات بعد نیز تاکید شده که: حتى اگر سر سوزنى کار نیک یا بد باشد، در برابر صاحب آن مجسم مى شود و آن را مشاهده مى کند.