امام در خطبه 83 نهج البلاغه اشاره به نكته مهمّى در رابطه با زندگى دنيا و مواهب آن مى نماید كه تمام نعمت هايش در شُرُف زوال و اضمحلال است و به همين دليل نه قابل اعتماد است و نه شايسته دلبستگى! ایشان با بیان اینکه در دنیا شادابي جوانان به خميدگيِ پيري تبديل مي شود، نعمت سلامتي به انواع بيماريها دگرگون مي شود، انتظار بقا به لحظات فنا دچار مي گردد، لحظات مرگ و فراق و جدايي به ياري جستن از فرزندان و نزديكان و عزيزان سپري مي شود و ... همه اينها را نشانه زوال نعمت هاي دنيوي می دانند.

هارون اصرار عجيبى داشت كه به تمام اعمال و رفتارش رنگ دينى بدهد. او روى تمام جنايت ها و عياشي هاى خود سرپوش دينى مى‏ گذاشت. مى‏ گويند: او در يكى از سال ها، در اثناى مراسم حج براى پزشك مسيحى خود، دعاى بسيار مى‏كرد. هارون در برابر اعتراض بنی هاشم که می گفتند: اين مرد، ذمّى است و مسلمان نيست و دعا در حق او جايز نمى ‏باشد، گفت: ... سلامت و تندرستى من در دست او است، و صلاح مسلمانان در گرو تندرستى من! بنابراين خير و صلاح مسلمانان بر طول عمر و خوشى او بسته است و ...! 

در آیه 8 سوره تکاثر، می خوانیم: «ثم لتسئلن یومئذ عن النَّعیم»، نعیم که در قیامت از آن بازپرسى خواهد شد، یک معنى بسیار گسترده دارد که همه مواهب الهى، اعم از«معنوى» مانند: دین، ایمان، قرآن و ولایت، و نعمت های مادى مانند: سلامت، امنیت، طعام و آب خنک و... که در روایات به آنها اشاره شده را شامل مى شود، منتهی نعمت هائى که اهمیت بیشترى دارند مانند: نعمت «ایمان و ولایت» بیشتر از آنها سؤال مى شود.