اولا: از نظر اهل لغت معنای لغوی واژه زکات «نمو و طهارت» است، و از آنجا به مال پرداخت شده به نیازمندان زکات گفته می شود که این کار مایه برکت و نمو مال و نیز پالایش نفس می گردد. بنابراین بر صدقه واجب و مستحب زکات اطلاق مى شود. ثانیا واژه «زکات» در سوره هاى مکّى و مدنى، یا به معناى رشد و نمو است یا به معناى صدقه مستحبى است، نه زکات واجب فقهى. ثالثا: واژه «زکات»، به نقل از مفسرین اهل سنت؛ بر زکات مستحب و واجب، هر دو اطلاق شده است.

قرائن مختلف - مثل مکی بودن آیه «و فی اموالهم حق للسائل و المحروم» و اینکه زکات واجب در مدینه بیان شد و برخی روایات نشان می دهد منظور حقوق مستحبی است که نیکوکاران در راه خدا از اموال خویش به سائلان و محرومان انفاق می کنند.