در جريان جنگ «صفين» و بر اثر قرآن به نيزه كردن معاويه، گروهي از سپاهيان امام علي(ع) با شعار «لا حكم الا لله»، امام(ع) را به پايان دادن جنگ و پذیرش «حكميت» مجبور کردند. پس از انحراف در قضيه «حكميت»، آنان از لشكر امام(ع) جدا شده و در منطقه «حروراء» اجتماع كرده و بر عليه حكومت امام(ع) شوريدند. امام(ع) تلاش‌های بسياری به عمل آورد تا آنها را به راه راست هدايت کند و گروه زيادی نیز از آنها جدا شدند؛ اما بقيه آنها در جريان جنگ «نهروان» به طور كامل شكست خورده و به جز ده نفرشان، همگي كشته شدند.

نیروهای سپاه امام علی(ع) در جنگ نهروان به 68 هزار و دويست تن مى رسيد که چهل هزار مرد جنگجو و بقیه پسران تازه بالغ و آزادشدگان و بندگان بودند، و سپاه خوارج دوازده هزار تن بودند که در موقع جنگ به دو هزار و هشتصد تن بیشتر نمی رسیدند.