مفسرین در مورد بروز انسان ها در برابر خداوند در قیامت بیاناتی دارند. بسیارى آنرا به معنى بیرون آمدن انسان از قبرها دانسته اند اما احتمال دارد «بروز» به معنى ظهور تمام وجود انسان و درون و برونش در صحنه قیامت است. از این رو خداوند می فرماید: «روزى که اسرار درون هر کس آشکار مى شود». در واقع این توصیف، دلیل بر تسلط خداوند بر درون و برون همگان مى باشد. از سویی تعبیر بروز و ظهور به سبب محدود بودن علم ما شکل می گیرد نه علم خداوند، زیرا برای خداوند ظاهر و باطن معنی ندارد، و برای او همه چیز ظاهر است.

طبق آیه 143 سوره اعراف، خداوند بر کوه تجلی یافت و پرتوى از مخلوقات خود را ظاهر ساخت. اما حقیقت آن برای ما معلوم نیست. آنچه مهم است درس گرفتن از این واقعه است. گویا خدا دو چیز را به موسی و بنی اسرائیل نشان داد: یکی این که آنها قادر به دیدن یک پدیده کوچک از خلقت نیستند. دوم این که وقتی این آیه الهی قابل مشاهده نیست خدا هم قابل دیدن نیست. احتمال دارد که حضرت موسی تقاضای مشاهده باطنی از خدا کرد که رسیدن به چنین مقامی در دنیا ممکن نیست. اما این احتمال برخلاف ظاهر آیه و روایات است.