نقش خورشید در عالم هستى

خورشید چه آثار و برکاتى در زندگى انسان ها دارد؟

از جمله آثار و برکات خورشيد: 1- زندگى بشر و تمام موجودات زنده، نياز به حرارت و نور دارد. 2- تمام مواد غذائى به وسيله نور آفتاب تأمين مى شود. 3- تمام رنگ ها، زيبائى ها و جلوه هائى که در جهان طبيعت مى بينيم با تابش آفتاب ارتباط دارد. 4- منشأ باران هاى حيات بخشی که از ابرها فرو مى ريزند می باشد. 5- بادها که موجب تعديل هوا و جابه جا کردن ابرها و ... هستند بر اثر تابش نور آفتاب به وجود مى آيند. 6- مواد و منابع انرژى زا با وجود آفتاب گره مى خورد و ...

تاریکى شب و نور آفتاب، از آیات الهی

تاریکى شب و نور آفتاب چگونه دلالت بر وجود خدا دارد؟

در آیات 37 ـ 40 سوره یس از تاریکی شب و نور آفتاب به عنوان دو آیت الهى یاد شده. نور آفتاب که روشنایی، نزول قطرات باران، نمو گیاهان، شکفتن غنچه ها، رسیدن میوه ها، حتى تولید برق و انواع محصولات صنعتى و هر حرکت و جنبشی به این منبع بزرگ انرژى ختم مى شود، اگراین منبع عظیم نبود، همه جا خاموش، بى روح و بى حرکت بود. تاریکى شب هم، از نظر تعدیل نور آفتاب و تأثیر عمیق آن در آرامش جسم و جان و جلوگیرى از خطرات تابش یک نواخت نور خورشید یک امر حیاتى براى انسانهاست.

مفهوم رزق

منظور از «رزق» چیست؟

رزق در لغت به معنى بخشش مستمر است و به هر گونه بهره اى که خدا نصیب بندگان مى کند از مواد غذائى، مسکن و پوشاک یا علم و عقل و ایمان و اخلاص، رزق گفته مى شود و نباید مفهوم آن را محدود به جنبه هاى مادى دانست. شاهد آن، روزی شهیدان در نزد پروردگارشان است که در جهان برزخ، از مواهب معنوى برخوردار می شوند نه نعمت های مادی.

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قال أبو جعفر(عليه السلام):

لا يَقْبَلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ حَجّاً ولا عُمْرَةً مِنْ مال حرام.

خداوند حج و عمره گزاردن با مال حرام را نمى پذيرد.

بحارالانوار: 93/120