بين علمای يهود و مسيحيان در محضر پيامبر(ص) مشاجره و نزاع در گرفت و آنها آئين و انبياء و کتاب هاي آسماني يکديگر را بي پايه و اساس شمردند. در اين هنگام آيه فوق نازل و هر دو دسته را به خاطر گفتار نادرستشان ملامت نمود.
در موارد مختلف عده اي از اعراب تقاضاهاي غير منطقي، از جمله آوردن نامه از طرف خدا، اجازه پرستش بت و ديدن آشکار خدا را از پيامبر(ص) داشتند که آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السّلام شُعْثٌ غُبْر ٌيَبْکُونَهُ اِلى يَوْمِ القِيامَةِ.
چهار هزار فرشته نزد قبر سيدالشهدا عليه السّلام ژوليده و غبارآلود، تا روز قيامت بر آن حضرت مى گريند.
کامل الزيارات ، ص 119