مشتقات فتنه در قرآن به معانى مختلفى مثل؛ آزمايش و امتحان، بلا و عذاب، گمراهى، شرک و بت پرستى يا سدّ راه ايمان آورندگان، به کار رفته و تمام معانی مذکور به همان معناي لغوي آن که قرار دادن طلا در کوره آتش براي خالص سازى است، برمی گردد.
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293