«کَرْب» به معنى زير و رو کردن زمين يا گره محکم در طناب است، سپس در غم و اندوه هائى که قلب انسان را زير و رو و همچون گرهى بر دل انسان مى نشيند گفته شده، لذا«کَرْب» در آيه 16سوره انعام، هر گونه مشکل مهمى را شامل مى شود.
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293