برخی برای انکار خاتمیت به آیاتی مثل «وَ لِكُلِ‏ أُمَّةٍ رَسُولٌ» و «لِكُلِ‏ أُمَّةٍ أَجَلٌ» و «يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ‏ رُسُلٌ‏ مِنْكُمْ‏ يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ» و... استدلال کرده اند. اما هیچ یک از این آیات منافاتی با خاتمیت ندارد زیرا امت در دو آیه نخست به معنای «گروه» می باشد و منافاتی ندارد که انسانهای بعد از پیامبر اسلام همه امت اسلام باشند. در سومین آیه هم لفظ «يَأْتِيَنَّكُمْ» که بصورت مضارع آمده به معنای تداوم رسالت در مجموعه فرزندان آدم می باشد که آخرین آنها پیامبر اسلام است.

شرایع آسمانى در حقیقت، شریعت واحدى هستند که بر اثر تکامل اجتماعات بشرى، تکامل یافته و سرانجام به صورت یک آیین جامع به وسیله خاتم پیامبران(ص) براى بشر عرضه شده است. مسأله خاتمیّت از نظر علمای اسلامى از ضروریّات دین است و برخی از آیات مانند: «ما کانَ مُحَمّد اَبا اَحَد مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللهِ و خاتَمَ النَّبِیّینَ...» و روایاتی مانند: «اِنَّ اللهَ خَتَمَ بِنَبِیِّکُمُ النّبِیینَ...» به آن تصریح دارد.