نبى به معناى هر پيامبرى است كه از سوى خداوند به او وحى مى رسد، خواه مأمور به تبليغ باشد يا نه، كتاب آسمانى داشته باشد يا نه. رسول پيامبرى است كه مأمور به ابلاغ است. بنابراين اگر پيامبر(ص) خاتم مرسلين بود ممكن بود خاتم انبياء نباشد، ولى هنگامى كه آيه مى فرمايد او خاتم انبياء است مسلماً خاتم رسولان نيز خواهد بود.

خاتَم هرگز به معناى زينت نيامده  و به معنی انگشتر است و در اصل به معناى مهرى است كه در پايان نامه ها و كتاب ها مى زدند. از آنجا كه مهر زدن همیشه در خاتَم و پايان کار بوده، نام خاتم بر انگشتری كه به آن نامه را پايان مى دادند، گذارده شده است. معناى اين واژه در ادبيات عرب و ريشه اصلى اين لغت و مشتقات و موارد استعمال آن به وضوح اين معنا را اثبات مى كند كه كلمه خاتَمَ النَّبِييّنَ هيچ معنايى جز پايان دهنده پيامبران نمى تواند داشته باشد.