یکی از قواعد فصاحت و بلاغت، دوری از زیادی الفاظ و رعایت اختصار در عین مفهوم بودن عبارات و بیان تمام مقصود است. در اصطلاح در یک کلام فصیح باید ایجاز مخل و اطناب ممل ترک شود. این قاعده در بسیاری از آیات قرآن وجود دارد. همانند آیه 44 سوره هود که ابن مقفع ادیب را به زانو در آورد و از معارضه با قرآن دست کشید.