اجداد 3 مطلب

خاندان عیسی(ع)

عقیده ی مسیحیان در مورد اجداد حضرت عیسی (علیه السلام) چیست؟

در اعتقاد یهودیان، مسیح باید از نوادگان اسحاق(ع) و از فرزندان داوود(ع) باشد. در اعتقاد مسیحیان نیز عیسی(ع) باید از نوادگان داوود(ع) باشد. در انجیل متّی عیسی(ع) از یوسف، شوهر مریم، تولد یافته است. همان مطلبی که مسیحیان خود به آن باور ندارند. انجیل لوقا نیز در حقیقت از نسب نامه ی یوسف، شوهر مریم(س) نام برده است. اما باید توجه داشت که کتاب مقدس صراحتاً عیسی(ع) را متولد از روح القدس دانسته است.

دین نیاکان پیامبر(ص)

دین پدر و اجداد پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) چه بوده است؟

نیاکان پیامبر(ص) پیرو آیین ابراهیم(ع) بوده اند؛ زیرا تنها آیینى که در محیط حجاز و در میان عرب ها معروف بود و پیرو داشت، همان آیین ابراهیم(ع) بوده است.

اوصاف پیامبران از دیدگاه اسماعیلیه

در عقیده اسماعیلیان پیامبران الهی چه اوصافی دارند؟

از نظر اسماعیلیان پیامبران باید معصوم بوده و از تمام عیوب علمى و عملى منزه باشند. علم پیامبران نامحدود است. پیامبران تفاوت درجاتى داشته و پیامبر اسلام بالاترین مرتبه از فضل را داراست. هر رسول متاخر بر رسول متقدم ارجحیت و افضلیت دارد. شجاعت از دیگر اوصاف پیامبران است. از اوصاف دیگر پیامبران تصدیق نبوت پیامبران گذشته است. یکى از مهمترین اوصاف و ویژگى هاى پیامبران نزد اسماعیلیه ضرورت بشارت به نبى و ناطق بعدى است. پیامبران همچنین باید طهارت در نسب را دارا باشند و آباء و اجداد آنها یکتاپرست باشند.

قرآن و تفسیر نمونه
مفاتیح نوین
نهج البلاغه
پاسخگویی آنلاین به مسائل شرعی و اعتقادی
آیین رحمت، معارف اسلامی و پاسخ به شبهات اعتقادی
احکام شرعی و مسائل فقهی
کتابخانه مکارم الآثار
خبرگزاری رسمی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی
مدرس، دروس خارج فقه و اصول و اخلاق و تفسیر
تصاویر
ویدئوها و محتوای بصری
پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مدظله العالی
انتشارات امام علی علیه السلام
زائرسرای امام باقر و امام صادق علیه السلام مشهد مقدس
کودک و نوجوان
آثارخانه فقاهت

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

بَکى عَلىُّ بْنُ الحُسَينِ عليه السّلام عِشْرينَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعامٌ اِلاّ بَکى .

امام زين العابدين عليه السّلام بيست ساله (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامى پيش روى او نمى گذاشتند مگر اينکه گريه مى کرد.

بحارالانوار، ج 46، ص 108