امام علی(ع) درباره حفظ دین و دنیا به فرزندش چنين توصيه مي نمايد: «[اي فرزندم] دين و دنيايت را نزد خدا به امانت بگذار و از او بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرتت بخواه»؛ چراكه هيچ كس بهتر از خدا نمى تواند دين و دنياى انسان را حفظ كرده و بهترين مقدّرات را براى دنيا و آخرت انسان تأمين كند. از سوی دیگر دین و دنیای انسان در معرض آفات بسیار متنوعی قرار دارد که غلبه و رهایی از آنها جز با استمداد از ذات خداوند امكان پذير نيست.

از الطاف وجود امام غایب مي توان به حراست از دين خداوند در سطح كلى؛ تربيت نفوس مستعد؛ بقاي مذهب و بهترين الگو برای پیشرفت بشر اشاره كرد.

امامت نزد شیعه یک رهبرى الهى و استمرار همه وظایف نبوت جز دریافت وحی از خدا است. بنابراین وظایفی مثل: تفسیر قرآن، بیان احکام موضوعات، حفاظت از دین در برابر تحریف، رهبرى در امور دنیا مثل تأمین امنیت کشور و حفظ مرزها و اجراى حدود و نشر دین حنیف را بر عهده دارد.

به اعتقاد متكلمان، لطف بر خداوند واجب است؛ زيرا او بندگان خود را عبث و بيهوده نيافريده است و هر چه را كه در رسيدن آنها به هدف موثر باشد را بايد انجام دهد، كه یکی از آنها لطف است. از جمله این الطاف، وجود امام است كه دارای آثاری مانند: حراست از دين خداوند در سطح كلى و تربيت نفوس مستعد می باشد، اعتقاد به وجود امام، تاثیر روانی عمیقی در پیروان داشته و سبب بقاى مذهب است و بهترين الگو برای پیشرفت است.