علت تأخير ظهور امام زمان(عج) به خود انسان ها باز مى گردد؛ زيرا تشكيل حكومت عدل و توحيدى در سطح جهان احتياج به وجود شرايط و مقدمات در خود مردم دارد، از قبيل: 1. مردم مفهوم عدل را بدانند. 2. به حدى از رشد برسند كه از جان و دل خواهان عدل باشند. 3. با عمل به دستورات شرع به حد بالايي از شعور فكرى و فرهنگى برسند. 4. پيشرفت بشر از ناحيه صنعت و تكنولوژی هایی که برای پیشبرد اهداف حکومت عدالت محور حضرت لازم است.

ماديون برای رسیدن بشر به آينده درخشان راهکارهایی داده اند، از جمله: 1. تکامل و تعالی بشر از طریق پیشرفت علمی و تكنولوژیک؛ 2. تکامل از طریق قانون گذاری متعالی؛ 3. تکامل بشر بواسطه تك قطبى كردن عالم؛ 4. نظریه ماديت تاريخ. لکن هر یک از این نظرات اشکالاتی دارد که در رساندن بشر به این هدف ناکارآمد است.

امام علي(ع) درباره «قوّتِ در دین» مي فرمايد: «متقین در دین استوار و نیرومند هستند». آنها به خاطر علمی که دارند در اعتقاد و دین استوارند. قرآن هم در چند مورد به بنى اسرائيل توصيه به قوّتِ در دين می کند. آری دستورات اسلام را چه در رابطه با امور دنيوى و چه اخروى بايد با قوت گرفت، حتی به گفته امام صادق(ع) انسان باید با قوت به دنبال روزی برود. برای پیمودن راه حق و مبارزه با دشمنان به دستور قرآن باید از نیروی کافی اعم از تکنولوژی، صنایع و علوم مختلف دیگر استفاده کرد.

غربی ها با به راه انداختن جنگ در میان کشورهای دیگر از منابع و ذخایر سرشار آنها استفاده می کنند؛ مثلا وقتی آنها کارخانه های بزرگ تولید اسلحه با هزاران کارگر و کارشناس به راه می اندازند، طبیعی است که برای اینکه این سلاح ها به فروش برود و آن کارخانه ها ورشکست نشوند جنگ به راه می اندازند. و یا برای فروش کالاهای خود و جذب سرمایه و مواد خام با به راه انداختن جنگ مانع رسیدن کشورهای شرقی به تولید و رسیدن آنها به علم و تکنولوژی آن محصولات می شوند تا بتوانند به راحتی ذخایر کشورها را به یغما ببرند.

دین و مذهب پناهگاهی امن برای فرار از «پوچ گرایی» و نامفهوم بودن زندگی است. از این رو یکی از بزرگ ترین روان شناسان غربی، به نام پروفسور «یونگ» می گوید: «دو سوم بیمارانی که از سراسر جهان به من مراجعه کرده اند، افراد تحصیل کرده ای هستند که درد بزرگ آنان پوچی و نامفهومی زندگی است که بر اثر تکنولوژی، جمود تعالیم، کوته نظری و تعصّب بشر لامذهب است که سرگشته در جست و جوی روح خود می باشد و تا مذهبی نیابد آسایش ندارد». در واقع فقدان مذهب، پوچی و بی معنا بودن زندگی را به دنبال دارد.

قطعاً خطراتى كه در عصر علم و تكنيك براى بشريت است به مراتب از خطرهاى عصرهاى پيشين بيشتر است. اشتباه است كه خيال كنيم منشأ انحرافات بشر هميشه نادانى بوده است. انحرافات بشر بيشتر از ناحيه غرايز و تمايلات مهار نشده است؛ از ناحيه شهوت و غضب است؛ از ناحيه افزون طلبى، جاه طلبى، برترى طلبى، لذت طلبى و بالاخره نَفْس پرستى و نفع پرستى است. آيا در پرتو علم همه اينها اصلاح شده و روح عدالت و تقوا و رضا به حق خود و حد خود و عفاف و راستى و درستى جايگزين آن شده است؟