طبق بيان انجيل‌ها در آخرين شب زندگى مسيح(ع) عده بسيارى با راهنمايى يهودا او را دستگير كردند. وقتي از او پرسيدند: آيا تو پسر خدا هستي؟ پاسخ داد: «من هستم و پسر انسان را خواهيد ديد كه بر طرف راست قوت نشسته، در ابرهاى آسمان مى‌آيد». اين سخن كه متضمّن ادعاى فرزندى خدا يا متضمّن دعوى نبوّت بود كافي بود تا حكم تكفير و قتلش را صادر كنند. جمعيت او را براى مصلوب ساختن بيرون بردند و به همراه دو نفر دزد، به دار آويختند چيزى نگذشت كه آوازى بلند در داد و جان داد و يوسف نامى جسد عيسى را تحويل گرفته و به خاك سپرد.

امام حسین(ع) بعد از این که نامه جناب مسلم را مبنی بر بیعت کوفیان دریافت نمود، چون از روحیّه ضعیف کوفیان و سابقه پیمان شکنى آنان آگاهى داشت، نامه ای براى تقویت روحیّه آنها نوشت، و به آنها توصیه نمود در کارها شتاب کنند تا ایشان به کوفه برسند. این نامه توسط قیس بن مسهر به سوی کوفه فرستاده شد، اما ایشان را دستگیر کردند و برای ناسزا گفتن به امام(ع) به بالای دارالاماره بردند، اما این مرد بزرگ از این فرصت برای ادای رسالتش بهره برد،اما به دست دژخیمان اموی به شهادت رسید.