«نعمان بن عجلان» از صحابه پيامبر(ص) و از بزرگان انصار بود و فردی سخنور و شاعر محسوب مى شد. وي در روز سقيفه شعر بلندى سرود و در آن از امیرالمومنین(ع) حمایت کرد. این سوابق باعث شد تا امام علی(ع)، حكومت بحرين را او بسپارد. امّا متأسفانه از آنجا كه اموال كلان وسوسه انگيز است، به فساد مالی دچار شد و بدلیل بذل و بخشش بيت المال به نزديكان خود، مورد اعتراض مولا واقع شد؛ و وقتی امام(ع) حساب بيت المال را از او مطالبه كرد، چون نمى توانست حساب صحيحى ارائه دهد، به شام گريخت و به معاويه پيوست.

برخى از صحابه و تابعین، حضرت امیرمؤمنان(ع) را در اشعار و رجزهاى خود با لقب «وصى» توصیف کرده اند و این خود دلالت بر مشهور بودن حضرت به این لقب و ثبوت آن نزد صحابه و تابعین داشته است. مانند: عبدالله بن ابوسفیان بن حارث بن عبدالمطلب، ابوالهیثم بن تیّهان(بدری)، غلامى از بنى ضبّه، زیاد بن لبید انصارى، حجر بن عدى، خزیمة بن ثابت، زحر بن قیس جعفى، اشعث بن قیس، نعمان بن عجلان انصارى و ... .