شیعه امامیه و معتزله با دلایل عقلی و نقلی معتقد به نفی رویت خداوند هستند. دلیل عقلى: دیدن با چشم تنها وقتی است که شىء مرئى در جهت و مکان خاصى مقابل بیننده قرار گیرد، و حال آن که این مسأله در مورد خداوند متعال محال است. دلیل نقلى: خداوند در قرآن مى فرماید: «او را هیچ چشمى درک نمى کند و حال آن که او بینندگان را مشاهده مى کند». «حضرت موسى(ع) عرض کرد: خدایا! خودت را بر من بنمایان که تو را ببینم؛ خداوند در پاسخ فرمود: مرا تا ابد نخواهى دید». و آیات و روایات دیگر.

«مشبهه» با اعتقاد به رویت خدا، برای اثبات ادعای خود، به برخی از آیات و روایات تمسک می کنند. گاهی آیات؛ «وُجُوهٌ یَوْمَئِذ ناضِرَةٌ * إِلى رَبِّها ناظِرَةٌ»، «فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلا صالِحاً» و«کَلاّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذ لَمَحْجُوبُونَ» را دلیل می آورند و گاه به خبرهای واحدی از قبیل قول پیامبر(ص) که فرمود: «همانا شما خدا را در روز قیامت خواهید دید» و یا «شما پروردگارتان را خواهید دید، همان گونه که این ماه را مى بینید»، استدلال می کنند.