«تذکّر» از نتائج «تفکّر» است و از همین روى علمای اخلاق و عرفان منزل تفکّر را بر منزل تذکّر مقدّم دانسته اند. خواجه عبداللّه انصارى این عارف بزرگ مى گوید: «تذکّر فوق تفکّر است؛ زیرا که تفکّر طلب محبوب است و تذکّر، حصول مطلوب».

احمد بن حنبل، رملى شافعى و محب الدین طبرى شافعى می گویند: بوسیدن، تبرک و مس منبر و قبر پیامبر(ص) و قبور صالحین جایز است و سیره علماء و صالحان بر آن است. عسقلانى می گوید: در زمان عمر یکى از اصحاب پیامبر به قبر ایشان متوسل شد و دانشمندانى چون ابن حیان، ابن خزیمه، ابو على خلال، شیخ الحنابله در زمان گرفتارى به قبور اهل ‏بیت پیامبر(ص) متوسل می شدند.

«حدیث طیر» را جماعتى از علماى اهل سنت نقل کرده اند؛ از جمله: ترمذی می گوید: نزد پیامبر(ص) پرنده اى[سرخ شده] بود، حضرت عرض کرد: بار خدایا! بهترین خلق نزد خود را به سوى من بفرست تا با من هم غذا شود. در این هنگام على(ع) آمد و با پیامبر(ص) هم غذا شد. نسائی نیز آنرا با همین مضمون نقل کرده. رجال سند نسائى این چنین است: «نسائى از زکریا بن یحیى، از حسن بن حمّاد، از مسهر بن عبدالملک، از عیسى بن عمر، از سدّى، از انس بن مالک...»، و همه از مشاهیر و افراد مورد وثوق نزد اهل سنت هستند.