قرآن در ميان مسائل عقيدتى، بعد از توحيد به هيچ مسأله اى به اندازه مسأله «معاد» نپرداخته است؛ چرا كه حدود 1200 آيه اي كه درباره معاد آمده قريب به يك سوّم آيات قرآن را شامل شده است و تقريباً در تمام صفحات قرآن بدون استثنا، ذكرى از معاد به ميان آمده است. در جاى جاى قرآن بعد از موضوع ايمان به خدا، ايمان به جهان ديگر آمده و تقريباً در 30 آيه اين دو موضوع را قرين هم قرار داده است. كوتاه سخن اين كه ايمان به معاد به اضافه ايمان به مبدأ عالم هستى خط فاصل فرهنگ خداپرستان و ماديين محسوب مى شود.

اكثر فلاسفه جهان «حس» و «تجربه حسّى» را به عنوان يكى از منابع شناخت مى شناسند، هرچند در برابر آنها دو گروه از فلاسفه قرار دارند؛ 1- گروهی که حس را يگانه راه شناخت مى دانند و هرگونه منبع ديگرى را انکار می کنند. 2- گروهى كه حس و تجربه را به كلّى از كار انداخته اند و كمترين بهايى براى آن در معرفت قائل نيستند. اما آيات قرآن مجيد منحصر کردن منبع شناخت در هر کدام از «عقل» یا «حس» را قابل قبول نمی داند.