خداوند پيامبرش را خطاب مي كند كه به منكران معاد بگو: «برويد و روى زمين سير كنيد، سپس بنگريد خداوند چگونه آفرينش را آغاز كرده است؟ سپس [بدانيد همان خداوندى كه قدرت بر ايجاد اين همه مخلوقات گوناگون دارد] جهان آخرت را ايجاد مى كند؛ چراكه او بر همه چيز تواناست». گردش در روى زمين باعث آگاهى بر آغاز آفرينش و اسرار آغاز خلقت كره زمين مي شود. هم چنين اشاره به آفرينش هاى مكرّرى دارد كه هر روز در اين كره خاكى صورت مى گيرد. آری خدايى كه قادر بر اين همه خلقت است، چگونه از احياى مردگان عاجز باشد؟

سوره «یوسف» پى گيرى آثار و سرگذشت پیشینیان را موجب عبرت صاحبان اندیشه دانسته و سوره «اعراف» آن را موجب معرفت و بيدارى افكار مردم می داند؛ در سوره «نازعات» نیز عذاب فرعون عبرتی برای خداترسان شمرده شده است. در سوره های «حج، محمد، آل عمران و عنکبوت» بر مسأله سير در ارض تكيه شده و آن را موجب بیداری قلب و عقل و پی بردن به عاقبت تکذیب کنندگان پیامبران و ... دانسته است. در سوره های «بقره، فجر و فیل» نیز بر «رؤيت» قلبی تاریخ و سرگذشت وقایع آن تکیه شده است.

آنچه در تاریخ زندگانى پیامبراسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) براى ما مهم و آموزنده است شناخت نوع زندگى و سبک رفتار اجتماعى آن بزرگواران و چگونگى موضعگیرى اجتماعى و سیاسى و شیوه فعالیتهاى فرهنگى آنان است. نوع زندگى و چگونگى موضعگیریهاى سیاسى - اجتماعى امامان معصوم، زمانى براى ما بهتر روشن مى‏گردد که از شرائط خاص زمان آن بزرگواران آگاه باشیم. چرا که، ائمه اطهار (ع) خط مشى اجتماعى، مواضع سیاسى و شیوه مبارزاتى خویش را بر اساس سنجش دقیق اوضاع و احوال و شرائط زمانى، تنظیم مى‏ کردند.

«سَيْر» به معناى حركت روى زمين است. این واژه به معنای حركت فكرى و مطالعه درباره موجودات جهان نیز مورد استفاده قرار گرفته است. راغب در مفردات مى گويد: براى «سير در ارض» دو معنا ذكر كرده اند: يكى حركت جسمانى در روى زمين و مشاهده موجودات و آثار مختلف آنها و ديگر حركت فكرى و مطالعه درباره اين موجودات جهان. بعضى نيز «سير» را به عبور ممتد در يك جهت معنا کرده اند.